کتاب دست‌های آلوده اثری است سرشار از دیالوگ‌های عمیق و تکان دهنده. ژان پل سارتر فیلسوف، رمان‌نویس و نمایش‌نامه‌نویس فرانسوی در این نمایش‌نامه‌ فضای دوران کمونیستی فرانسه را حکایت می‌کند.

داستان این نمایشنامهٔ هفت‌ پرده‌ای در سال ۱۹۴۵ رخ می‌دهد. البته غیر از پردهٔ اول و هفتم، باقی ماجرا بازگشت به گذشته است. ماجرای داستان در منطقه ایلیریا، که در نمایشنامه به صورت یک «کشور» در نظر گرفته شده، می‌گذرد.

دست‌های آلوده (Dirty Hands) نمایشی از یک زندگی تشکیلاتی و حزبی است که در آن اعضاء حزب می‌بایست چنان به حزب و اهداف آن وفادار باشند که دستوراتش را بلافاصله و بدون هیچ بهانه‌ای اجرا کنند؛ حتی اگر آن را برخلاف میل درونی و احساسات و عواطف شخصی خود ببینند. در حقیقت برای ورود به تشکیلات حزبی و سیاسی، آدم می‌بایست تمامی روش‌های زندگی غیر حزبی خود را کنار بگذارد و سراپا مطیع اهداف و مصلحت‌های حزب باشد. ایمان به حزب، باید به بالاترین حد ذهن و رفتار و عملکرد اعضاء را تحت فرمان خود بگیرد. هیچ عذری برای شانه خالی کردن از فرمان حزبی پذیرفته نیست و کسی که در اجرای دستور حزب، کوچک‌ترین اما و اگری بیاورد، خائن محسوب شده و باید از بین برود.

هوگو پسر جوانی از حزب کمونیست است که به‌دستور رهبران حزب، ماموریت کشتن یکی از اعضای بالا رتبه را دارد که به‌ نظر می‌آید تفکراتش با سیاست حزب متفاوت است. در این عملیات همه‌چیز ساده اجرا نمی‌شود. داستان دلباختگی هوگو به یکی از اعضای حزب با محوریت سیاسی قصه گره می‌خورد. هرچند هوگو از پس این ماموریت سربلند بیرون می‌آید؛ چند سال به زندان می‌افتد و زمانی که آزاد می‌شود همه چیز تغییر کرده است... ژان پل سارتر (Jean Paul Sartre) با تسلط و توانایی خود با زبانی روان، نمایش‌نامه‌ای متکی بر دیالوگ‌هایی عمیق و جذاب پدید آورده است که با گذشت سال‌ها همچنان خواننده را تا انتها با اشتیاق دنبال خود می‌کشاند.